Publicatiedatum 01-03-2023 Laatst gewijzigd 01-03-2024
Wat is er beter dan een soulband die rockt, swingt en blaast? We zouden het niet kunnen zeggen. Er zijn door de jaren heen gelukkig waanzinnige concerten vastgelegd en uitgebracht. Dit zijn er tien die de eeuwigheid in zullen gaan. Zonder twijfel.
James Brown – Live At The Apollo (1962)
Zijn platenmaatschappij geloofde niet zo in een live album, dus besloot James Brown die zelf maar te financieren. We mogen hem er eeuwig dankbaar voor zijn, want de op 24 oktober 1962 in de Apollo in Harlem opgenomen concertregistratie laat horen hoe de onvermoeibare zanger zijn publiek in een half uur tijd in een staat van totale extase brengt. Opwinding gevangen in de groeven van een album dat liefst 66 weken in de Amerikaanse albumlijst bleef staan. Het immense succes inspireerde James Brown om in de decennia die volgenden nóg vier live albums in deze legendarische zaal op te nemen.
Sam Cooke – One Night Stand, Live At The Harlem Square Club, 1963 (1985)
Sam Cooke werd destijds door zijn platenmaatschappij in de markt gezet als een beschaafde crooner, terwijl hij zijn wortels in de gospel ook nooit uit het oog verloor. Dat hij – vooral op het podium – toch echt een ontembare soulzanger was, lieten deze opnamen uit 1963 horen. De Amerikaanse zanger gaf zich helemaal in vonkende versies van Twistin’ The Night Away, Bring It On Home To Me en Having A Party. Het had destijds onder titel One Night Stand uit moeten komen, maar zijn label vond de opnamen te ruw en te ruig. Het zou zijn cleane imago wel eens kunnen schaden. Zo kwamen de banden op de plank te liggen, waar ze pas meer dan twintig jaar later weer vanaf geplukt werden.
Four Tops – Four Tops Live! (1966)
Van de enthousiaste koortjes tot de uitgekiende choreografie, Four Tops was in de jaren zestig een sensationele soulband (en bleef dat ook daarna nog lang). Hits als It’s The Same Old Song, Baby I Need Your Loving en Reach Out I’ll Be There kregen op het sprankelende Four Tops Live! hun definitive versie.
Otis Redding – Live In Europe (1967)
Otis Redding was een van de artiesten die in de zomer van 1967 doorbrak op het inmiddels legendarische Monterey Pop Festival. Ook op de filmregistratie die het evenement opleverde, was te zien met wat voor een tomeloze energie hij daar in Californië op de planken stond. Rond die tijd lag ook Live In Europe in de winkel, een weerslag van verschillende optredens die hij in maart 1967 in Europa had gegeven. Volgens de overlevering stammen de meeste songs van zijn show op 21 maart 1967 in de Olympia in Parijs. Een super-strakke band, een zanger die zichzelf binnenstebuiten keert, een enorme dosis energie en een idolaat publiek. Veel mooier wordt het niet. Het smartelijke I’ve Been Loving You Too Long is een hartverscheurend hoogtepunt.
Aretha Franklin – Live at Fillmore West (1971)
Het had makkelijk op een fiasco uit kunnen draaien. Producer Jerry Wexler wilde met deze liveplaat Aretha Franklin graag introduceren bij een breed (lees: wit) publiek en stelde voor om uitgesproken popsongs als Bridge Over Troubled Water (Simon & Garfunkel), Eleanor Rigby (The Beatles) en Make It With You (Bread) op te nemen. De souldiva zette de nummers echter naar haar hand en de band steunde haar daarin. Het resultaat was een essentieel soul live album, waarop ze gelukkig ook schitterde met eigen werk als Dr. Feelgood, Spirit In The Dark en het van Otis Redding overgenomen Respect. Een andere live-klassieker in het oeuvre van Aretha Franklin is het gospelalbum Amazing Grace, eveneens uit 1971.
Bill Withers – Live At Carnegie Hall (1973)
Bill Withers worstelde met de zakelijke kant van het artiestenleven, maar zijn liefde voor de muziek was boven elke twijfel verheven. Dat bleek eens te meer op dit in oktober 1972 in de befaamde Carnegie Hall in New York opgenomen dubbelalbum. Een geïnspireerde Bill Withers zingt vol soul, versterkt met een aangename dosis melancholie, terwijl een bescheiden band hem smaakvol begeleidt. Dit live album is volgens velen dan ook het beste dat de Amerikaanse soulzanger uitbracht. Natuurlijk met Lean On Me en zijn klassiek geworden Ain’t No Sunshine.
Earth, Wind & Fire – Gratitude (1975)
Het discotijdperk bezorgde Earth, Wind & Fire de grootste successen met wereldhits als Boogie Wonderland, Let’s Groove, September en Fantasy. Kort voor die commerciële bloeiperiode leverde het gezelschap met Gratitude een bruisende live dubbelaar af. Het bevatte een even gedisciplineerde als swingende mix van funk, gospel, jazz, pop en soul – veel soul. Terwijl live platen niet per definitie goed verkochten, knalde Gratitude naar de eerste plaats van de Amerikaanse Billboard 200 albumlijst.
Parliament – Live: P-Funk Earth Tour (1977)
De optredens van de band rond George Clinton waren steevast een visueel spektakel. Beelden die natuurlijk ontbreken op deze liveplaat, maar dat mag de pret niet drukken. Veel van de geniale gekte die de onstuimige funkshows van Parliament kenmerkten is namelijk vastgelegd op dit dubbelalbum uit 1977. Het gezelschap beperkte zich daarbij niet alleen tot eigen materiaal, maar speelde ook werk van de zusterband Funkadelic. Voor wie graag eens wil verdwalen in de wonderlijke wereld van funk en sciencefiction is Live: P-Funk Earth Tour de ideale lanceerplaats.
The Commodores – Live! (1977)
The Commodores verkeerden in een overgangsfase in de periode dat dit album opgenomen werd. De soul en funk van de eerste jaren werd langzaam ingeruild voor de ballades waarmee het zo makkelijk hits scoren was. Een daarvan, het zwoele Easy, was al present op dit sfeervolle live dubbelalbum. Het echte hoogtepunt van Live! was echter het wild funkende en lekker opgerekte Brick House. Een ander topnummer is het afsluitende Too Hot To Trot, wel de enige studiotrack op de plaat.
Luther Vandross – Live At Radio City Hall 2003 (2003)
Afgaande op dit live album uit 2003 stak Luther Vandross twee jaar voor hij getroffen werd door een beroerte nog in blakende vorm. Zijn stem was lenig als altijd en de bevlogenheid waarmee hij het publiek bespeelde, was niets minder dan hartverwarmend. Hij bracht bovendien een goede selectie van eigen en andermans werk. Een van de nummers waarin hij schitterde, was het van Delaney and Bonnie en The Carpenters bekende Superstar, waarvan de dertien minuten speeltijd voorbij vliegen. Voor de diehard fans was het leuk dat Luther Vandross met het uit 1980 stammende The Glow Of Love een liedje vertolkte zijn vroege band Change.
