Classic album: Fleetwood Mac – Rumours

Heel wat artiesten verwerkten in de loop der jaren het verdrietige einde van een relatie in een song of een compleet album. De ultieme echtscheidingsplaat is nog altijd Rumours van Fleetwood Mac, dat op 4 februari 1977 uitkomt. Het album wordt telkens door nieuwe generaties ontdekt.

De omstandigheden waaronder Fleetwood Mac begin 1976 aan de opnamen van Rumours begint, kunnen nauwelijks beroerder zijn. Drummer Mick Fleetwood is er net achter gekomen dat zijn echtgenote Jenny Boyd een verhouding heeft met zijn beste vriend. De slopende wereldtournee die volgt op het monstersucces van het titelloze album uit 1975 heeft dan al het huwelijk gekost van zangeres-toetsenist Christine McVie en bassist John McVie. Alsof dat nog niet drama genoeg is, zijn zanger-gitarist Lindsay Buckingham en zangeres Stevie Nicks verwikkeld in een knipperlichtrelatie waar het licht meestal op rood staat.

Fleetwood Mac probeert het een tijdje in Florida, maar besluit al snel om het album op te nemen in de Record Plant in Sausalito in Californië. De studio blijkt echter een claustrofobische omgeving te zijn waar de bandleden elkaar onmogelijk kunnen ontlopen. Daar komt nog bij dat halverwege de jaren 70 een behoorlijk deel van de Amerikaanse muziekwereld boven een spiegel hangt – en niet om de wenkbrauwen te epileren. De leden van Fleetwood Mac snuiven enthousiast mee. Een aanzienlijk deel van het opnamebudget verdwijnt in de neusgaten van het vijftal. Stevie Nicks erkent later dat Gold Dust Woman, waarmee het album afgesloten wordt, gaat over een vrouw die zich staande probeert te houden terwijl ze verslaafd is en haar relatie ziet eindigen.

Tegenslag en drama

‘Tegenslag en drama halen het beste in ons boven’, stelt de zangeres achteraf vast. Het is dan ook de enige verklaring denkbaar voor het mirakel dat de band een onverbiddelijke klassieker aflevert, ondanks alle drank- en drugsexcessen en de eindeloze ruzies. In muzikaal opzicht borduurt Fleetwood Mac voort op de succesformule van het vorige album. De combinatie van ballads en rocksongs wordt overladen met de gouden gloed van de west-coast sound. Sinds de komst van de Amerikanen Stevie Nicks en Lindsay Buckingham is Fleetwood Mac in niets meer de bonkige Britse bluesband van de jaren zestig. De gepolijste klanken worden het decor voor de teksten waarin door de bandleden naar hartenlust steken worden uitgedeeld, zowel onder als boven water.

Lichtpuntjes

Terwijl de opnamen nog in volle gang zijn, begint Christine McVie een nieuwe relatie. Over hoe plezierig dat is, schrijft ze You Make Lovin’ Fun. Het laat zich raden hoe leuk die ontboezeming voor de bassist van de band is. Dreams is het verslag van Stevie Nicks van een einde van een liefde. ‘Now here you go again, you say you want your freedom’, zijn de even bittere als berustende openingswoorden. Het album opent met het nummer Second Hand News, waarin Lindsay Buckingham vaststelt: ‘I know there’s nothing to say, someone has taken my place.’ Het ook door hem geschreven Never Going Back Again en I Don’t Want To Know van Stevie Nicks gaan over diezelfde worsteling met het onafwendbare einde van een liefde.

Hoewel dat uiteindelijk en ook onvermijdelijk het thema van Rumours wordt, bevat de plaat ook een paar lichtpuntjes. Zoals het optimistische Don’t Stop, dat de afgelopen jaren door heel wat Amerikaanse presidentskandidaten geadopteerd is als campagnelied. Oh Daddy laat eveneens horen dat de studio in Californië niet alleen een amoureus slagveld is. Het liedje wordt weliswaar geschreven door Christine McVie, maar gaat over haar collega Mick Fleetwood die het zowaar bijlegt met zijn overspelige echtgenote.

1000 weken in de hitlijst

Rumours ligt op 4 februari 1977 in de platenwinkels en is een instant succes. Alleen al in de eerste maand worden er 10 miljoen exemplaren van verkocht. De band scoort wereldhits met de singles Go Your Own Way, Dreams, Don’t Stop en You Make Loving Fun. De statistieken van Rumours zijn duizelingwekkend. Een greep: sinds Rumours uitkwam staat het al meer dan 1000 weken in de Britse albumlijst. In dat land prijkt het op de 11e plaats in de lijst van best verkochte albums aller tijden. Wereldwijd staat het verkoopcijfer inmiddels op 40 miljoen exemplaren. Het aantal loopt nog steeds op, want Rumours krijgt met de opleving van vinyl een zoveelste jeugd. Het staat zelfs op een vijfde plaats in de top 10 van best verkochte lp’s van 2023, tussen (deels) nieuw werk van The Rolling Stones, Lana Del Rey, Taylor Swift, Blur, Lewis Capaldi en Olivia Rodrigo.

Met het 50-jarig jubileum aan de horizon blijft Rumours dus verkopen. Elke eigenaar van een platenzaak zal bevestigen dat het album niet alleen gekocht wordt door ‘boomers’ die hun grijsgedraaide exemplaar vervangen. Vooral de vinylversie wordt gekocht jonge muziekliefhebbers die vaak net hun eerste platenspeler hebben gekocht. Wat is dan toch die eeuwige aantrekkingskracht van Rumours?

Eeuwig leven

Het zal ongetwijfeld meespelen dat de plaat al veel gedraaid werd door ouders (of grootouders). Het voortdurende succes van Rumours lijkt toch het meest te maken te hebben met de kwaliteit van de songs. Elk nummer heeft z’n plekje op de plaat verdiend. De leden van de band staan in creatief opzicht aan hun top. En dankzij het bijna onuitputtelijke budget dat Fleetwood Mac ter beschikking staat, kan eindeloos gesleuteld worden aan de arrangementen en de productie. Het is ook in dat opzicht een rijk album, dat nog altijd z’n rondjes draait op high end audioshows. Rumours ontleent een extra zeggingskracht aan het drama achter de schermen. Alle gevoelens die verpakt zijn in de liedjes, van het peilloze verdriet tot de voorzichtige hoop, komen voort uit het echte leven. Ze bezorgen Rumours een unieke zeggingskracht. De combinatie van een iconische hoes, tijdloze liedjes, herkenbare emoties en een gouden geluid bezorgen het album een eeuwig leven in de vluchtige wereld van de popmuziek.