Bruce Springsteen: De jaren ná het monstersucces van Born In the U.S.A.

Niemand had er van opgekeken als Bruce Springsteen het monstersucces van Born In the U.S.A. had verlengd door een soort kopie van dat album uit te brengen. Kippen met gouden eieren worden immers alom gekoesterd in de popmuziek. De zanger koos er echter voor zijn eigen pad te volgen. Het bracht hem nieuwe successen, maar hij betaalde er soms ook een prijs voor – zeker commercieel. Zijn artistieke integriteit was echter nooit in het geding.

Het muzikale hart van de jaren tachtig was voor Bruce Springsteen. Van het album Born In The U.S.A. werden 30 miljoen exemplaren verkocht. De plaat leverde hem zeven hits op. Het album maakte van hem een absolute superster. Een status die nog eens benadrukt werd met de wereldtournee van 1984 en 1985, waarmee hij ook de Kuip in Rotterdam aandeed. Wie na wilde genieten van al die opwinding op stadionformaat kon terecht bij de 5 lp of 3 cd box set Live 1975/1985 die eind 1986 uitkwam. Wereldwijd gingen winkels ’s nachts open om de hongerige fans te bedienen. In Amerika haalde het de eerste plaats van de albumlijst, een primeur voor een dergelijke box set. Elders verkocht het nauwelijks minder.

Alle opwinding rond de box ten spijt werd er toch vooral reikhalzend uitgekeken naar het nieuwe studioalbum van Bruce Springsteen. De belangrijke opvolger van Born In The U.S.A. Die verscheen eindelijk in 1987. Het was een album dat eigenlijk nooit aan de torenhoge verwachtingen kon voldoen. Tunnel Of Love miste het stoere zelfvertrouwen van z’n voorganger. En de E Street Band, waarvan de leden slechts spaarzaam ingezet werden. In plaats daarvan begeleidde Bruce Springsteen zich met keyboards en drumcomputers. In de teksten openbaarde hij zich vooral als een volwassen man die worstelde met volwassen thema’s als het stranden van een huwelijk en alle emoties die dat opriep.

Positieve noot

Het was de aanloop naar de jaren negentig, een decennium waar hij later met gemengde gevoelens op terugkeek. ‘Ik werkte niet veel’, zei hij daar later over. ‘En veel van dat werk viel niet in goede aarde.’ Dat gold zeker voor het tweeluik Human Touch en Lucky Town dat hij in 1992 uitbracht. De reacties van de pers, waar hij lang geen kwaad kon doen, waren opvallend koel. Het werd er niet veel beter op met zijn akoestisch bedoelde, maar elektrisch uitgevoerde set voor de MTV Unplugged reeks. Een schaars hoogtepunt in het decennium was Streets Of Philadelphia, zijn bijdrage aan de soundtrack voor Philadelphia, een film met Tom Hanks in de hoofdrol. Het was een mooi, ingetogen liedje, dat liet horen dat Bruce Springsteen het nog steeds had.

In 1995 keerde hij met The Ghost Of Tom Joad terug naar de ingetogen stijl van Nebraska; het had alleen minder impact. Zoals het vooral de diehard fans waren die opveerden toen voor 1998 de uitgebreide box set Tracks aangekondigd werd. Vier cd’s met nooit eerder verschenen nummers. De jaren negentig eindigden echter met een paar positieve noten. Bruce Springsteen werd opgenomen in de Rock And Roll Hall Of Fame – vooral in Amerika nog altijd een hele eer. Het inleidende praatje werd gehouden door U2-zanger Bono. En in 1999 werd ook bekend dat hij de banden weer had aangehaald met de E Street Band – eindelijk!

The Rising

Het was overigens een immense tragedie die van Bruce Springsteen weer een relevante rocker maakte. In de nasleep van de 9-11 aanslagen werd de zanger volgens de overlevering aangeklampt door een anonieme Amerikaan. ‘Bruce, we hebben je nodig!’, zou de man hem toegeroepen hebben. De zanger en zijn band gingen aan de slag en kwamen in 2002 terug met The Rising. Het zowel troostrijke als strijdbare album was precies wat Amerika en de rest van de wereld op dat moment nodig had. En ook niet onbelangrijk: het bevatte stuk voor stuk geweldige songs die benadrukten hoe belangrijk die E Street Band toch echt was. Het album had daarbij een urgentie die veel van zijn voorgaande werk ontbeerde.

Het was een keerpunt, al bleef Bruce Springsteen consequent zijn eigen weg volgen. De artistieke en commerciële comeback kreeg in 2005 een passend vervolg met Devils & Dust, dat deels akoestisch was opgenomen. De tournee die erop volgde was dan ook kleinschaliger dan gebruikelijk. Wat nog meer opging voor het album We Shall Overcome: The Seeger Sessions en de concerten die daarop volgden. Dit eerbetoon aan de politiek geëngageerde folk uit het Amerika van vervlogen tijden kon onmogelijk ingegeven zijn door financiële motieven. Hier was een oprechte muziekliefhebber aan het werk en dat werd door een breed publiek opgepikt – zeker in Europa. Hierna volgden meer traditionele albums als Magic, Working On A Dream, Wrecking Ball en High Hopes, die allemaal muzikaal en tekstueel veel te bieden hadden.

Born To Run

Ondertussen bleven de zanger en zijn band onvermoeibaar op tournee, waarbij Nederland ook zelden overgeslagen werd. In 2009 en 2012 stond hij bijvoorbeeld als hoofdact op het Pinkpop festival waar hij zijn eenzame klasse als bespeler van een mensenmassa bewees. Helaas deed hij Nederland niet aan met de solo-optredens die hij vanaf 2017 op Broadway gaf. Veel lof was er voor de combinatie van spaarzaam uitgevoerde liedjes en vaak erg persoonlijke teksten. Schade die we gelukkig in konden halen dankzij een sfeervolle documentaire op Netflix. Even eerder bracht hij zijn langverwachte biografie uit. Born To Run lag in september 2016 in de winkels en werd vrijwel unaniem positief onthaald. Informatief, openhartig en soms erg geestig luidde het oordeel van veel recensenten.

In 2019, kort vol de wereld vanwege Corona in het slot zou vallen, verscheen zijn album Western Stars. Het was zijn ode aan de weelderige pop uit voorgaande decennia, waarbij Jimmy Webb, Glenn Campbell, Roy Orbison en Burt Bacharach als referenties werden aangehaald. Bruce Springsteen bleek ook hier de stem voor te hebben. Het album werd zelfs ontvangen als zijn beste in jaren. Hij moet dat ook zelf gedacht hebben, want de prachtplaat kreeg een vervolg met een in zijn eigen schuur opgenomen live registratie ervan – voor een klein publiek. Voor gewone stervelingen was er natuurlijk geen plek op de barkruk, maar ook hier brachten een filmverslag en de daarbij horende soundtrack uitkomst. In 2022 verschijnt Only The Strong Survive, een album vol soulcovers. Een ‘verrassende’ keuze, maar toch ook weer niet. Bruce Springsteen and the E Street Band spelen tijdens de optredens al decennia andermans songs. Vooral in de toegiften wordt steevast het stof afgeblazen van zowel bekende popsongs en obscure poppareltjes – doorgaans veel rhythm-‘n-blues.

MEER BRUCE SPRINGSTEEN
We publiceerden ook Bruce Springsteen: de Roots, Bruce Springsteen: de Opkomst en Bruce Springsteen: de Top